1000 jaar Gentsekoop
IJzeren waren, ijzeren waarden
Laat het woord maar eens door je mond rollen. Quincaillerie. Heerlijk! Een perfecte vertaling in het Nederlands is er niet. Wij moeten het doen met iets als ‘winkel met ijzerwaren en keukengerei’. Dat is in ieder geval exact waar Huis Decoene-Simons al meer dan een eeuw voor staat. Een walhalla voor elke bricoleur en amateurchef.
Je kan er niet naast kijken aan het Sluizeken. Het art déco stadspaleis met zes verdiepingen staat er trots sinds 1909, strategisch gelegen aan het einde van de Sleepstraat. Die straat was toen een belangrijke verbinding tussen de oude haven en het centrum. (Het water waar het Sluizeken zijn naam aan dankt is gedempt in 1952.) Oscar Decoene begon hier zijn winkel in 1919, in de buurt die toen volop boomde.
Vandaag zijn we twee lange generaties verder. Jan Decoene en Marie Vertongen hebben de fakkel overgenomen rond 1980 en wonen nog altijd achter de winkel, zoals het hoort. Hij is baas in de doe-het-zelfafdeling, zij heerst over de aparte rayons met potten en pannen. Of met een ander schoon woord: de pottecarie. Maar als je zaak al een eeuw bestaat, dan heb je al met een paar vijanden moeten afrekenen…
Jan is de apotheker van de ijzerwaren: hij weet exact wat er in elk van de genummerde schuifjes zit.
De eerste was de opkomst van de doe-het-zelfketens en groothandels zoals Makro. Die slag heeft Huis Decoene-Simons op zijn pinkske gewonnen, dankzij betere merkproducten en kennis van zaken. Net zoals een apotheker weet Jan precies wat er in elk van de genummerde schuifjes zit in de imposante muurkast. Bolverzonken nagels, luchterhaakschroeven, tirefonds, rolluiksingels? Hij tovert ze direct te voorschijn.
De nieuwe grote concurrent was het internet. Een gevecht dat bijna niet te winnen was — en toch. Hobbychefs op tv hebben voor een revival gezorgd van de loodzware potten van Le Creuset, de oer-Belgische kwaliteit van Demeyere en de scherpst geslepen dunschillers. Marie geeft daarover nog altijd beter advies dan een zoekrobot en overdreven online reviews. Zo simpel is het.
De derde vijand zal wel het einde betekenen: de tijd. Hun kinderen zijn een andere weg ingeslagen, dus als Jan en Marie met pensioen gaan, zal dat het einde betekenen van dit huis van vertrouwen. Maar tot het zover is, blijven de amateurkoks en bricoleurs nog altijd welkom in een levend stuk Gentse geschiedenis.
