1000 jaar Gentsekoop
Blijven schrepen, blijven pleuje
Doorzettingsvermogen. Is dat niet de X-factor die het verschil maakt tussen een goeie en een middelmatige ondernemer? Als er iets mislukt, doe dan iets anders. Koppel die extreme doorzetting aan Gentse zottigheid, en je komt terecht bij de man die elk jaar voor tien dagen van carrière switchte: Guust de Wortelschreper.
Tegenwoordig is de Vlasmarkt het epicentrum van het nachtleven tijdens de Gentse Feesten, maar in de jaren ’70 was er daar maar één café, de Ekkentu (vandaag Bar De War). Het was barvrouw Cécile Carels die de Irish coffee op het vaste menu zette van elke feestnacht. Maar vooral: het is daar dat Guust de Wortelschreper zijn eerste wereldrecord brak.
Anno 1978 had Gust Buysse, want dat was zijn echte naam, er al twaalf stiels en dertien ongelukken opzitten als barman, matroos, buitenwipper, garçon enzovoort. Op café met ander langharig tuig, Walter De Buck en Vuile Mong, besloot hij om het anders aan te pakken: hij zou nu eens tien dagen alleen maar nutteloos zijn. In de extreme zin.
Dus zette hij zich wortels te schrapen. 1000 kilogram, op tien dagen en nachten, meer dan 200 uur schrapen in totaal. De Wortelschreper sliep niet meer dan een paar uur per dag, en van zijn stijve rug had hij geen last “zolang het geen dikke nek werd”. Ondertussen ging er een compaan rond met de melkkan, en de briefkes van vijftig frank vielen vlotjes binnen. Hetzelfde principe herhaalde hij ook de tien jaren erna, telkens met een nieuw wereldrecord.
1000 kilogram wortels, op tien dagen en nachten, dat was meer dan 200 uur schrapen in totaal.
Zouden we ze niet eens opsommen? Een bloemlezing, gewoon om Guust te eren. 1980, wereldrecord muilentrekken. 1981, tien dagen hetzelfde liedje (’t Es fieste, ’t es fieste, zuipen gelijk de bieste). 1982, wereldrecord van 500.000 stempels zetten om het half miljoen Belgen zonder werk te evenaren. 1983, een vredesbrief van tien kilometer lang aan president Ronald Reagan (“Dier Reagan, Gent laat andere vliegers op”).
1984, wereldrecord hoedjes plooien (“Nie pleuje? Wel pleuje!”). 1985, wereldrecord romans signeren (een eigen boek van zes bladzijden en twee nietjes). 1986, twee miljard zwart geld witwassen van zijn eigen munteenheid (de Zwarf). 1987, wereldrecord kaderleden werven door mensen een kader om de hals te hangen met hun eigen Polaroid. Daarna is Guust van het Feestentoneel verdwenen. We kunnen alleen maar hopen dat hij met zijn tien dagen per jaar toch zijn pensioen verzekerd heeft.
