1000 jaar Gentsekoop
Eens een cinema, altijd een cinema
Oudere Gentenaars, en zeker de sossen onder hen, hebben nog schone herinneringen aan de oude Cinema Rio van de Brugse Poort. Ah… toen ze voorzichtig een klam handje legden op de knie van hun lief. In 1965 stopte de projector met draaien. Maar de jonge Gentenaars zijn daar nu nieuwe herinneringen aan het maken. Opnieuw in Cinema Rio.
Een volbloed arbeiderswijk als de Brugse Poort kon niet zonder een socialistisch volkshuis. Vanaf 1911 eeuw runde ‘De Verbroedering’ in de Meibloemstraat haar eigen volkscafé (waar nu Akker & Ambacht is), met achterin een theaterzaal, meerdere turnzalen en — last but not least, vanaf 1946 — een filmzaal voor 350 man, met extra plaats voor een live orkest. Cinema Rio was geboren.
De schone tijden waren in de jaren 1950. Technische innovaties als de kleurenfilm en het breedbeeldscherm trokken toen altijd maar meer volk. Het zijn ook de gouden dagen van de geschilderde filmaffiches, waarvan we er in Gent maar liefst 9.000 hebben… dankzij de flikken. Het was hier namelijk verplicht om elke affiche te deponeren in het commissariaat, en die zijn daar wonderwel bewaard gebleven.
Dat uithangbord lag er toch nog, dus konden ze het net zo goed weer ophangen.
De Rio was niet de enige cinema van de Brugse Poort: de Blazoenstraat had de Novy en de Noordstraat had nog cinema Nord. Maar aan dat tijdperk van de wijkcinema’s kwam een eind toen de televisie de huiskamers één voor één veroverde. De kleine zaaltjes liepen leeg, en vanaf de jaren 1970 bleven alleen de klassebakken in het centrum over. Tot er een paar alternatievelingen in de oude lokalen van de Verbroedering neerstreken.
Het balkon van de oude filmzaal was er nog, dus waarom niet gewoon herbeginnen? En aangezien ook het uithangbord nog ergens lag, hangt dat nu ook weer gewoon netjes aan de ingang. Et voilà: Cinema Rio twee punt nul. De programmatie hangt af van een thema. Bijvoorbeeld: allemaal films waarin aardappelen voorkomen, en dat mogen dan zowel klassiekers als kaskrakers als experimentele films zijn. Waarom? Daarom. En dat aan een prijs waarvoor je in de Kinepolis nog geen zakske snoep kan kopen.
